dlaczego akurat wiolonczela?

Raikka

Ja zaczęłam grać dopiero w tym roku, poszłam do szkoły muzycznej w wieku 16 lat a więc najpóźniej jak można. Wcześniej nie grałam na niczym oprócz piosenek na gitarze w stylu "trzy akordy na krzyż". Przez pierwsze kilka miesięcy nauki w muzycznej pan ciągle mnie denerwował wspominaniem o fakcie, że jestem stara. Ale teraz jak ja to powiem w ramach załamania nerwowego pt. "boże, popis w czwartek ;/", to on się denerwuje. Solistą w orkiestrze być nie zamierzam (jasne, tak naprawdę o tym marzę xD), ale postanowiłam i tak iść w stronę muzyki, i tak z wiolonczelą (+wokal). A za rok zamierzam zapisać się na dodatkową altówkę do innej filii (u nas nie ma).

Chyba wolałabym nie słuchać jak grają osoby w moim wieku, które zaczęły grać prawie jak się urodziły xD bo wtedy bym się załamała (i wcale nie przestała grać, ale przestała chodzić do liceum xD W zasadzie świetny pomysł xD).

No a w ogóle to poszłam na wiolonczelę, bo - o głupia ja - usłyszałam (i zobaczyłam <3 eicca<3) apocalypticę i stwierdziłam, że jak na tym nie będę grać, to się zabiję (naprawdę o tym myślałam). To był pierwszy raz kiedy w ogóle usłyszałam, że jest coś takiego jak wiolonczela. A dla odmiany o fakcie, że istnieje coś takiego jak szkoła muzyczna, dowiedziałam się rok wcześniej. Jestem przekonana, że gdybym wcześniej miała kogokolwiek w otoczeniu, kto na czymś grał, to zdecydowałabym się już wtedy. No ale niestety jedyną osobą z mojej rodziny, która na czymś grała był dziadek, a on zmarł zanim zdążyłam się zorientować, jak wyglądają skrzypce (a tym bardziej jak brzmią). W ogóle byłam jakaś głupia i nieuświadomiona jak byłam mała, nawet nie wiedziałam, w jakim kraju mieszkam i dlaczego chodzę to jakiegoś wielkigo domu i tam są ludzie którzy każą mi liczyć i czytać. dobrze że teraz jest ze mną trochę lepiej xD

No, a po apocalyptice i kilku pierwszych lekcjach miałam długą przerwę w słuchaniu metalu, bo przeżywałam fascynację muzyką klasyczną (boże, mama ciągle kupuje mi płyty jakichś solistów wiolonczelowych, a nawet ją o to nie proszę <3).
Jezu ile ja piszę... Do tego bez sensu xD Mam nadzieję, że Mistrz nigdy nie trafi na ten post, a jeśli nawet, to że nie zorientuje się, że to ja pisałam xD

laura

Ja zaczęłam grać jak miałam 15 lat:P i teraz nawet rozważam opcje żeby zdawać na AM ;D Tylko mój poziom w dalszym ciągu odbiega od poziomu osób z mojego rocznika:( Ale co tam, na szczęście jeszcze mam troszke czasu:)

m_nowacka

Moja historia zaczyna się 2 lata temu, czyli w roku '09, kiedy to odkryłam zespół Apocalyptica. Zakochałam się wtedy od pierwszego wejrzenia (a może raczej usłyszenia) w wiolonczeli. Zapragnęłam nauczyć się na niej grać, choćby nie wiem co. I tak zaczęłam zatruwać moim rodzicom życie ^^. Ciągle tylko było wiolonczela i wiolonczela. Podchodzili do tego bardzo sceptycznie mówiąc: "dziecko... przecież ty nawet nigdy na żywo nie widziałaś tego instrumentu, o dotknięci nie wspominając". Ale ja wiedziałam, że to jest to, więc trułam dalej. Na szczęście mój dziadek od początku we mnie wierzył i jako jedyny mnie rozumiał (sam bardzo chciał nauczyć się gry na skrzypcach, jednak rodzice mu na to nie pozwolili - czyż nie ironia losu?) i po roku mojego nieustającego biadolenia zawiózł mnie na przesłuchania do szkoły muzycznej w moim mieście. Egzamin zdałam, byłam jako jedyna chętna na tenże instrument. Pozostało mi tylko czekać do września, aż rozpocznie się nauka. Kiedy dostałam instrument w moje ręce spełniło się moje największe marzenie... i właśnie od tego momentu wierzę w to, że marzenia się spełniają, kiedy bardzo mocno w coś wierzymy i chcemy to osiągnąć. W tym momencie mam 15 lat i niedawno rozpoczęłam drugi rok nauki. Kocham ten instrument i w życiu nie zamieniłabym go na żaden inny. Towarzyszy mi on kiedy jestem smutna, czy wesoła - nie ma to znaczenia. I wiem, że nigdy mnie nie zdradzi i nie opuści.

Wiem, że historia brzmi może trochę za bardzo patetycznie, ale właśnie tak to odczuwam. I do wszystkich "staruchów", którzy chcą nauczyć się grać, ale wydaje im się, że jest za późno: Nigdy nie jest za późno na spełnianie marzeń! I to tyle w tej kwestii. Serdecznie pozdrawiam wszystkich wiolonczelistów.

Fenix

Zaczęłam grać na wiolonczeli, przez to, że nie wiedziałam co to jest wiolonczela. Wiedziałam tylko, że są skrzypce :0 . Kiedyś zobaczyłam taki plakat z instrumentami smyczkowymi no i zastanawiało mnie jak to brzmi... Wygooglowam wiolonczelę, zapisałam się na lekcję i gram.. Very Happy

fajna sprawa

Pingwinek

gram od 7 roku życia,wybór rodziców,za który jestem wdzięczna.
Na skrzypce nie,bo tata gra na altówce,pianistów za dużo,dęte dla dziewczyny też nie, no to wiolonczela Wink

plaisir d'amour

Dziękuję Wam za to kochani, że wybraliście wiolonczelę, to na prawdę piękny instrument:)

przemeek

jest wyjątkowy Very Happy

viola

Moim zdanie pytanie trochę nie tak sformuowane -albo moze lepiej brak dobrej odpowiedzi- osobiście przypomina mi pytanie matralne z j. polskiego " Kto jest twoim największym bohaterem? i uzasadnij dlaczego to własnie jest tow . lenin????"
Wiolonczela jest najprosciej mówiac stosunkowo najbardziej trafionym instr tak pod względem menzury jak i tessitury - od biedy mozna zagrać wszystko co na instr sm napisano
pozdr